“Vader, laat Mij alstublieft niet de beker leeg hoeven te drinken. Maar Ik zal niet doen wat Ik Zelf wil, maar wat U wil.” Lukas 22:42
Na de maaltijd, wetende dat Judas hem had verraden, wetende dat Petrus hem onder druk zou verraden, wetende dat niet alleen de Joodse religieuze autoriteiten maar ook de Romeinse burgerlijke autoriteiten hem zouden arresteren, wetende dat hij in zijn laatste momenten leefde, ging hij de tuin van Getsemane binnen om wat rust te vinden en te bidden.
Toch weten we dat zijn goede vrienden zich helemaal niet bewust waren van de innerlijke onrust die Jezus doormaakte. Hij negeerde ze en liet ze in slaap vallen om alleen geconfronteerd te worden met de onrust.
Hoe vaak ervaren we dit niet in ons leven, tot het punt dat we de behoeften van anderen negeren. We zien niet het voor de hand liggende, het lijden, de eenzaamheid, het onrecht of de uitbuiting.
Hoe vaak we ook klagen over wat we onder ogen moeten zien in plaats van er mee om te gaan, we begraven het, negeren het of bidden er zelfs voor dat het verdwijnt.
In deze paastijd moeten we onder ogen zien wat de Heer ons in ons leven heeft laten zien en het onder ogen zien. Het kan zijn die we iemand moeten vergeven, of juist iemand die we om vergeving moeten vragen, aan iemand iets opbiechten of iemand steunen.
